ข้างในมีเสียงเรียกร้อง ข้างนอกยังคงเงียบงัน: เมื่อ ‘ชีวิต’ คืออาวุธใกล้ตัวผู้ถูกจองจำ และความเพิกเฉยคือสิ่งที่อำนาจนิยมต้องการ

Summary

• ขนุน-สิรภพ พุ่มพึ่งพุทธ เป็นนักโทษการเมืองคนล่าสุดที่อดอาหารเรียกร้องความยุติธรรม สิ่งนี้เคยเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตั้งแต่รุ้ง เพนกวิน ตะวัน แบม และกรณีร้ายแรงที่สุดคือ ‘บุ้ง’ ที่เสียชีวิต
• นี่ไม่ใช่เพียงการเรียกร้องความสนใจ แต่คือการใช้ร่างกายเป็นเสียงในสถานการณ์ที่ไร้ทางเลือก
• รัฐใช้กลไกที่ทำให้เสียงเรียกร้องถูกปิดกั้น ทั้งใช้กฎหมายและกระบวนการยุติธรรมที่ล่าช้าเพื่อให้ผู้ถูกจองจำถูกลืม ใช้วาทกรรมลดทอน เช่น กล่าวหาว่าเป็น ‘เด็กเอาแต่ใจ’ หรือ ‘เรียกร้องความสนใจ’ และทำให้การแสดงออกเพื่อความยุติธรรมกลายเป็นสิ่งที่ต้องแลกมาด้วยความเสี่ยง
• ในช่วงเวลาที่มีรัฐบาลพลเรือน เป็นโอกาสอันดีที่จะมี พ.ร.บ.นิรโทษกรรม โดยรวมทุกคดีทางการเมือง