Humberger Menu

คงเดช - ราสิเกติ์ - สุทัตตา - อรัชพร มอง ‘แอน’ (Faces of Anne) หนังไทยระทึกขวัญที่พูดถึงความทุกข์ร่วมยุคสมัยของผู้คน

-ก
+
Light
Dark
ฟังบทความ

Subculture

Film & Series

Interview

9 ต.ค. 65

creator
ธีพิสิฐ มหานีรานนท์
BookmarkLineCopy
-ก
+
Light
Dark
ฟังบทความ

...

LATEST

+

Subculture

Cheng Wei-Hao: ผู้กำกับ Marry My Dead Body ผู้หยิบเอาสมรสเท่าเทียมมาเชื่อมวัฒนธรรมการแต่งงานกับผี เพื่อถ่ายทอดให้คนดูรู้ว่า นี่แหละเอกลักษณ์แบบฉบับหนังไต้หวัน

2 ต.ค. 67

Film & Series
Cheng Wei-Hao: ผู้กำกับ Marry My Dead Body ผู้หยิบเอาสมรสเท่าเทียมมาเชื่อมวัฒนธรรมการแต่งงานกับผี เพื่อถ่ายทอดให้คนดูรู้ว่า นี่แหละเอกลักษณ์แบบฉบับหนังไต้หวัน
morebutton read more
Summary
  • ก่อนหน้านี้ หนังของ คงเดช จาตุรันต์รัศมี มักว่าด้วยปมปัญหาและความขัดแย้งจากความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ด้วยกัน รวมถึงตั้งคำถามต่อชีวิตและตัวตนของตัวละครต่างๆ ในสังคมไทย ไม่ว่าจะเป็น ‘เฉิ่ม’, ‘แต่เพียงผู้เดียว’, ‘ตั้งวง’, ‘Snap แค่…ได้คิดถึง’ และ ‘Where We Belong ที่ตรงนั้น มีฉันหรือเปล่า’
  • ขณะที่ ‘แอน’ (Faces of Anne) ซึ่งคงเดชได้ ปอม-ราสิเกติ์ สุขกาล มากำกับร่วมนั้น กลับเป็นหนังฟอร์มใหญ่กว่าเก่าในแนวทาง Psychological Thriller หรือ ‘ระทึกขวัญจิตวิทยา’ ซึ่งมีใบหน้าท่าทางที่แตกต่างไปจากผลงานเรื่องก่อนๆ ของเขา เพราะมันเล่าถึงผู้หญิงหลายคนที่ล้วนชื่อ ‘แอน’ ซึ่งต้องตื่นมาในวอร์ดผู้ป่วยทางจิตอันแสนเร้นลับร่วมกัน ท่ามกลางหมอและพยาบาลที่ชวนให้หวาดผวา โดยที่พวกเธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็น ‘ใคร’
  • ในการสัมภาษณ์ครั้งนี้ เรายังได้พบปะกับ ปันปัน-สุทัตตา อุดมศิลป์ และ ก้อย-อรัชพร โภคินภากร สองนักแสดงสาวของเรื่อง ซึ่งเป็นเพียงเศษเสี้ยวจากรายนามนักแสดงหญิงนับสิบในหนัง ที่ยังมีทั้ง เจนนิษฐ์ โอ่ประเสริฐ, ออกแบบ-ชุติมณฑน์ จึงเจริญสุขยิ่ง, วี-วิโอเลต วอเทียร์, อิ๊งค์-วรันธร เปานิล, มิวสิค-แพรวา สุธรรมพงษ์ และ มินนี่-ภัณฑิรา พิพิธยากร เป็นต้น

...



Share article
  • Line
  • link

RELATED

+

“ตาคลี เจเนซิสเกิดขึ้นได้เพราะความหวังล้วนๆ เลยนะ” คุยกับ มะเดี่ยว - ชูเกียรติ ศักดิ์วีระกุล หัวหมู่ทะลวงฟันที่หวังอยากให้ตาคลี เจเนซิส ปักธงภาพยนตร์ไซไฟไทยในตลาดโลก

สรุปภาพเทศกาลคานส์ 2024: การเมือง เรื่องเพศ ประเทศภาพยนตร์

ขึ้นคานส์: 20 ปีที่ทั้งรักทั้งชังของเทศกาลหนังที่ (อาจจะ) สำคัญที่สุดในโลก

Morrison ภาพยนตร์จัดจ้านแสงสี ดั่งนิทรรศการศิลปะที่ทับซ้อนระหว่างความฝันและความจริง

500 Days of Summer 15 ปีที่เราเข้าใจมากขึ้นทีละนิดว่านี่แหละ ‘ความรัก’ และนี่แหละ ‘ความไม่รัก’

Follow

TRENDING

+
morebutton read more